filipijnen

Na een lange reis van dii 24 uur kwamen we aan in manilla. Omg wat een drukte daar. De kids hebben de reis overleefd en waren kapot. De vrouw van douane keek boo aan en vvroeg waarom hij een andere achternaam heeft en vond het vreemd dat hiu wit was en een filipijnse naam had. Boo keek haar aan en begon te lachen waarop ze smolt en ons de welbekende stempel gaf. Hehe zonder probs konden we verder gaan. Daar op het airport wisten we niet waar ins nocht stond maar met behulp van de politie en escort vonden we ons nicht. Het was bij aankomst37 graden dus erg warm. Mijn nicht en neef haalden ons op met ee oude auto watcdaar normaal is. Na een dik uur rijden en een blauwe kont kwamen we aan op een soort boerderij met winkel erbij. Lolo en lola stonden al te wachten. Het zijn zeer lieve mensen. Het ia erg primitief we plassen en poepen op een toilet Die je met wwn emmer water moet doorspoelen. Best grappig te zien en ook baden met een emmertje en dat gooi je een ver het hoofs en was je jezelf. Na wwn paar uur kwamen wr wat ooms wn tantes en gingen we gezellie eten. Heerlijk filipijnen food.de volgende dag gingen we kennis maken met de super goedkope supermarkt waar ik mijn ogen uitkeek. Voor we gaab ga ik geel wat inslaan. Ook het vervoer is goedkoop als jebmet trycecle of jeepney gaat. Dat is een typisch filipijnse auto die je voor een paar cent naar bestemming brengt. De volgende dag ben ik gaan shoppen en heb voor de kids en mn nichtje waggel enorm veel gehaald. Voor nezelf niet veel. Dat komt wel. En woe vertrokken we naar iloilo en zijn we baar rampgebied gegaan. Omg wat arm. Huizen kapot, kods hebben nietz en zijn ecgt arm. Maar war me opviel is dat ze erg gelukkig zijn. Ik heb alle donaties en kleingeld weggegeven en ze waren zo blij en gelukkig. Het deed me zo goed ze wat kleins te geven. Voor kids had ik snoep en koek mee en sow wat waren ze blij en dankbaar. Het was erg indrukwekkend om te zien. Zo arm en zeer gelukkig indabks de typhoon. De burgermeester hoorde van ons bezoeken en is obs persoonlijk komen bedanken. Ik besef me nu dat we zo verwend zijn en zelfs de arme mensen in ned zijn verwend.

Eel ik ga verder. Ik schrijf met telefoon maar dat zullen de vele vast weten door mijn schrijfstijl hihi